Gezondheid

Kun je levende organen uit een dood lichaam halen?

Wie zich als orgaandonor laat registreren, doet dit meestal met de bedoeling om zieke medemensen te helpen. Een prima intentie, daar zal iedereen het over eens zijn. Maar wat houdt het in de praktijk eigenlijk in om donor te zijn? Wat gebeurt er op het moment dat je daadwerkelijk in een situatie komt te verkeren dat je organen gedoneerd kunnen worden?

Veel mensen beseffen niet dat als je donor wordt, je meestal geen orgaan zult doneren als je al overleden bent. Want organen uit dode lichamen zijn onbruikbaar, omdat er al binnen een paar minuten beschadiging optreedt door zuurstofgebrek. Donororganen worden dus vrijwel altijd uit een levend lichaam gehaald. Alleen als ze je direct na je dood al naar een operatiekamer kunnen krijgen (bijvoorbeeld na een mislukte reanimatiepoging in het ziekenhuis) zijn organen uit een dood lichaam nog bruikbaar.

Bij de meeste orgaandonaties is dit niet het geval. Daarbij overkomt het slachtoffer iets ernstigs (bijvoorbeeld een ongeluk) buiten het ziekenhuis en wordt het bewusteloze lichaam naar de spoed eisende hulp gebracht. Als er geen hersenactiviteit meer meetbaar is, kan de patiënt dan ‘hersendood’ verklaard worden.

Wat is hersendood?
Probleem is alleen dat ‘hersendood’ wereldwijd een nogal rekbaar begrip is. Om de diagnose hersendood (in het Engels “Declare Brain Death” of DBD) te kunnen stellen ontwikkelde men in Amerika tussen 1968 en 1978 meer dan 30 verschillende sets van criteria. Elke nieuwe set was minder streng dan de vorige.

Op het moment dat de donor hersendood verklaard wordt, is er inderdaad geen hersenactiviteit meer te bespeuren. Er zijn echter genoeg gevallen bekend waarbij een patiënt die hersendood verklaard werd, later toch weer respons gaf, en zelfs herstelde. Als er geen sprake is van ernstig hoofdletsel, kan geen enkele arts met 100% zekerheid zeggen of een patiënt ooit weer zal bijkomen, en in wat voor conditie hij of zij dan zal verkeren.

“Het fundamentele probleem is dat je geen organen kunt transplanteren van een echte dode. Vandaar ook de pogingen om ‘dood’ opnieuw met ‘hersendood’ te definiëren om transplantatie maar mogelijk te maken.” – David W. Evans, Amerikaans cardioloog.

Deze ontwikkeling werd in 2008 bevestigd door de “New England Journal of Medicine”, onder medici een van de meest gerespecteerde vakbladen ter wereld.

Opereren zonder narcose
Veel mensen weten ook niet dat het verwijderen van organen zonder enige verdoving gebeurt. Er wordt gewoon begonnen met snijden, en dit heeft uiteindelijk de daadwerkelijke dood van het lichaam tot gevolg. Zodra de diagnose ‘hersendood’ is gesteld, ondergaat de orgaandonor uren, soms dagen van afschuwelijke behandelingen om het lichaam, de container van “reserveonderdelen”, te preserveren tot er een geschikte ontvanger is opgespoord.

Dat dit snijden soms toch nog heftige reacties bij een levend lichaam teweeg kan brengen, blijkt wel uit het feit dat er van tevoren vaak spierverslappers toegediend worden en het lichaam vastgebonden wordt aan de operatietafel. Het is een goed gedocumenteerd feit dat de hartslag en de bloeddruk direct omhoog gaan wanneer de eerste incisie in de hersendode patiënt wordt gemaakt. Het lichaam lijkt zich er dus wel degelijk van bewust te zijn dat het in gevaar is.

Er steken steeds meer protesten van verpleegkundigen en anesthesisten de kop op, die reageren op de bewegingen van een verondersteld “lijk” tijdens de operatie. De bewegingen zijn soms zo hevig dat het onmogelijk wordt om door te gaan. Als gevolg van hun persoonlijke ervaringen hebben al veel professionals in de medische wereld hun naam uit het donorregister laten schrappen.

Geen tijd voor afscheid
Bovendien verloopt het proces van afscheid nemen voor dierbaren bij een donor vaak heel anders dan bij normale sterfgevallen. In het geval van donoren kunnen familie en vrienden vaak niet bij het daadwerkelijke overlijden zijn, omdat dat in de operatiekamer gebeurt. Ze moeten dus afscheid nemen van iemand die nog leeft en ademt, vaak te midden van een hectische situatie omdat de betrokkene net een ernstig ongeluk gehad heeft.

Als het slachtoffer zelf niet aangegeven heeft orgaandonor te willen zijn of niet, wordt er in zo’n situatie vaak druk op de familie uitgeoefend om de organen te laten doneren. Terwijl ze in shock zijn en de situatie zelf nauwelijks kunnen inschatten, moeten ze een beslissing nemen die later vaak een groot schuldgevoel met zich meebrengt.

Als ze na de operatie uiteindelijk de overledene mogen zien, kan de aanblik van een leeggehaald lichaam een traumatische ervaring zijn. Veel nabestaanden klagen ook dat de nazorg van het ziekenhuis voor hen op dit punt nauwelijks aanwezig is.

Denk goed na over welke keuze je maakt.

Bron: Brekendnieuws,
Meer info: Orgaandonatie Neen Ger Lodewick

[2] De voorzitter van de commissie was dr. Henry Beecher. Beecher heeft op verzoek van de CIA in het geheim experimenten op gemartelde gevangenen uitgevoerd. De Harvard Universiteit geeft dat zelf toe. Een ander lid van de commissie was neurochirurg William H. Sweet; hij paste op patiënten die leden aan een psychische stoornis lobotomie toe; een – nu zwaar bekritiseerde – “behandeling” waarbij met een pin via de oogkas een insnijding in de hersenen wordt aangebracht. Sweet publiceerde ook over zijn werk. http://www.orgaandonatiealert.nl/OrgaandonatieAlert/Hersendood.html

[7] Pagina 70 Modelprotocol postmortale Orgaan en Weefseldonatie versie 9.8 januari 2018

[10] 170 Besluit van 21 maart 2016, houdende vervanging van de bijlage bij het Besluit hersendoodprotocol en  253 Besluit van 17 juni 2016, houdende vaststelling van het tijdstip van inwerkingtreding van het besluit van    21 maart 2016, houdende vervanging van de bijlage bij het Besluit hersendoodprotocol (Stb. 2016, 170)

[11] Boek ‘Ongestoord Sterven’  door Renate Greinert     en  www.chninternational.com/brain_death_is_not_death_byrne_paul_md.html

[13] Wet op Orgaandonatie § 2 artikel 14 lid 1

Voordat een orgaan wordt verwijderd, wordt de dood vastgesteld door een arts die niet bij de verwijdering of     implantatie van het orgaan betrokken mag zijn. Indien het voornemen bestaat tot het verwijderen van een orgaan uit een beademd stoffelijk overschot, wordt de dood vastgesteld aan de hand van de volgens de laatste stand van de wetenschap geldende methoden en criteria voor het vaststellen van de hersendood door een ter zake kundige arts.

[17] Tot ca. 1980 werden pasgeboren baby’s onder dezelfde omstandigheden geopereerd, geen narcose, wel een spierverslapper omdat de artsen van mening waren dat de baby’s geen pijn voelden omdat ze een onrijp zenuwstelsel hadden (bron Sir Edmund Volkskrant editie 28 14-10-2017)

[18] Pagina 69 Modelprotocol Postmortale orgaan en weefseldonatie versie 9.8 januari 2018  Inductie en onderhoud anesthesie
“Omdat de donor hersendood is, zijn sedatie en analgesie niet noodzakelijk. Om neuromusculaire reflexen te onderdrukken en de chirurgische buikwandretractie te faciliteren is een langwerkend spierrelaxans geïndiceerd, zoals pancuronium (0,15 mg/kg). Viscerale en somatische reflexen kunnen gedurende de procedure nog wel tot fysiologische responsen leiden. Desgewenst kan om die reden toch algehele anesthesie met dampvormige anesthetica (tot 1 MAC) en opiaten (bijvoorbeeld fentanyl 5-7 μg/kg) gegeven worden”. Toelichting:   fysiologische responsen zijn natuurlijke verrichtingen van levende wezens of hun organen betreffende.

[19] The Nasty Side of Organ Transplanting, The Cannibalistic Nature of Transplant Medicine, door Norm Barber,    2007  http://nereja.free.fr/files/ThirdEditionFinal.pdf  en https://www.transplantatiestichting.nl/sites/default/files/product/downl…

[21]  https://www.youtube.com/watch?v=tz_jXRfrAV0&t=1080s  het verhaal van Esmee begint ongeveer op 17.50

[22]  Internetnotitie van Ilse

[23]  Internetnotitie van Marieke

[25]  persoonlijk contact met Peter van den Oetelaar

[27] Symposiumverslag orgaandonatie 1998, uitgeverij Ankh-Hermes

[36] https://://illinoisrighttolife.org/surprising-realities-of-organ-donation-and-brain-death/

[47] Persoonlijk verhaal van de moeder van Laura aan de schrijfster

[48] Persoonlijk verhaal van Tinne aan de schrijfster

[49] Dossier Medisch Tuchtcollege, privé bezit schrijfster

[51]  Boek  “Ongestoord Sterven” door Renate Greinert

[52] Mail mevrouw Scarletti aan de schrijfster

[53] Dossier 2010-0265 Nationale Ombudsman

[54] Persoonlijk verhaal aan schrijfster

[55] NRC 4 april 1998

[57] Boek: “Wat je over orgaandonatie zou moeten weten” door Ger Lodewick

[59] https://www.youtube.com/watch?v=zDckUhw6ZZ8&feature=youtu.be aanvang van het gesprek Dr Abdo op  2.36.15

[64] Twitter en nagesprek met Wijfie

[67] boek “Ongestoord Sterven” door Renate Greinert

[82] Pagina 70 Modelprotocol Postmortale orgaan- en weefseldonatie oktober 2017

[83] Naast experimenteel gebruik van u als donor kunnen organen worden gebruikt voor experimenteel gebruik. Het gaat bijvoorbeeld over een orgaan als de baarmoeder. U kunt niet aangeven dat uw lichaam of organen van u niet mogen worden gebruikt voor experimenteel gebruik. Op dit moment wordt in Engeland onderzocht of de baarmoeder ook Post Mortaal kan worden gedoneerd. Veel mensen vergeten dat zij ook in het buitenland als donor kunnen worden ingezet en dat daar andere regels gelden voor donatie. Het zou dus kunnen gebeuren dat in voorkomend geval in het buitenland uw baarmoeder wordt verwijderd voor experimenteel gebruik.

[84] Dossier Sophie Kroone zitting Tuchtcollege

[90] Weeder en van Putten  van het Medisch Spectrum in Twente in een artikel op Medisch Contact “we weten nooit zeker of iemand die volledig reactieloos is ook niets meer ervaart binnen zichzelf of van de buitenwereld”.  https://www.medischcontact.nl/nieuws/laatste-nieuws/artikel/bescherm-donoren-en-respecteer-hun-laatste-wens.htm

 

 

 

Toon meer

Related Articles

One Comment

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *

Back to top button